Fiscale voorzieningen

Een onderneming mag diverse voorzieningen opnemen voor zaken die nog niet betaald zijn, maar in de toekomst (wellicht) moeten worden betaald. De basis hiervoor is gelegen in goed koopmansgebruik (artikel 3.25 Wet Inkomstenbelasting). We kennen 2 categorieën:

1. kostenegalisatiereserve (verdelen van kosten en lasten, ex artikel 3.53 Wet Inkomstenbelasting);
2. voorziening voor incidentele kosten.

Eisen voorziening

Volgens een nog steeds actuele uitspraak van de Hoge Raad (26 augustus 1998, rolnummer 33.417) moeten voorzieningen aan drie voorwaarden voldoen:

1. Oorsprongeis: kosten vinden hun oorsprong in periode en bedrijfsvoering voor balansdatum.
2. Toerekeningseis: kosten kunnen aan die periode worden toegerekend.
3. Zekerheidseis: redelijke mate van zekerheid dat de kosten zich zullen voordoen (Hoge Raad 5 maart 1975).

Voor een kostenegalisatiereserve geldt bovendien het volgende:

1. kosten leiden tot een piek in de uitgaven;
2. kosten moeten (relatief) omvangrijk zijn (Hoge Raad 20 augustus 1980).

Fiscale coronareserve

In uw aangifte vennootschapsbelasting mag u het verlies over een jaar verrekenen met de winst van het vorige jaar (carry back). Een verlies over 2020 kunt u dus verrekenen met de winst over 2019. Maar dat kan pas nadat u aangifte hebt gedaan over 2020. Ook moet u al een definitieve aanslag over 2019 hebben ontvangen. Er kan dus veel tijd overheen gaan voordat u het verlies echt kunt verrekenen. Dit kan leiden tot liquiditeitsproblemen.

Daarom kunt u op basis van een toezegging van de Belastingdienst onder voorwaarden het verwachte verlies over 2020, voor zover dat verband houdt met de coronacrisis, al in 2019 aftrekken. U doet dat door een zogenoemde coronareserve te vormen. Deze reserve mag niet hoger zijn dan uw winst over 2019. Na het vormen van de reserve, kunt u vragen om een nadere (lagere) voorlopige aanslag over 2019. De fiscale coronareserve valt in 2020 verplicht en volledig vrij.